خاطرات شهید مجید دایی دایی

گفتم: تو چرا؟ {بگذار بقیه بروند جبهه!}

گفت: پس کی؟

***

{آقای ذوالفقاری می گفت}به عنوان طلبه رفتم به ایشان ایدلوئوژی یاد بدهم ... یاد گرفتم.

***

از آخرین مرخصی اش خیلی گذشته بود.

 رفته بودم مسجد مهدیه. بچه ها از جبهه آمده بودند. چند دفعه شنیدم صدا می کنند: آقا مجید... آقا مجید... . مطمئن نبودم که خودش باشد. خانه که رسیدم، بعد از چند دقیقه پیدایش شد.

باز هم نماز اول وقت جماعت را رها نکرده بود.

***

مجروح شده بود، و به ما خبر نداده بود .

زنگ خانه را زد وداخل  شد: با دو تا چوب دستی زیر بغلش! تیر از یک طرف پا رفته بود تو، از طرف دیگر در آمده بود!

***

می پرسیدیم: چکاره ای؟ 

-:یک بسیجی ساده.   

نمی دانستیم چه میکند. بعد از مدت ها فهمیدیم پاسدار شده.

***

یک دفعه برگشت گفت شما برای اسلام چه کرده اید؟ شما برای اسلام یک سیلی هم نخورده اید!

گفت اما ما این انقلاب را به ثمر رسانده ایم و تا آخرین قطره خونمان پایش ایستاده ایم!

***

مغازه بودم. مجید مرخصی بود و آمده بود کمکم کند.

یک نفر آمد شروع کرد به بدو بی راه گفتن به انقلاب و سپاه.

مجید فقط گوش کرد.

اما حرف های طرف که تمام شد، مجید گفت: حرف هایی که گفتی اگر واقعیت داشته باشد من از سپاه استعفا می دهم وگرنه باید پاسخگو باشید.

طرف کم آورد و رفت. عصر آمد مغازه. گریه می کرد و معذرت می خواست.

ادامه؟

***